ការចែករំលែកការចែករំលែកទៅ buttocare shifyperbookse ទៅ TwitterTwitterTwitterTwittershare ទៅ Pinterestpinterstpestshare 2
ក្នុងអំឡុងពេលកូនឆ្កែរបស់ឡេអូការលំបាកគួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតរបស់យើងគឺការលើកទឹកចិត្តលីអូចូលចិត្តរបស់គាត់។ ការបណ្តុះបណ្តាលដើមកាំគាត់មានការលំបាកទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងវិធីសាស្រ្តមួយដើម្បីឱ្យគាត់យល់ថាវាជាតំបន់ដែលគ្មានហានិភ័យរបស់គាត់កាន់តែពិបាកថែមទៀត។ យើងតែងតែអនុលោមតាមច្បាប់ 1: កុំប្រើក្រេឌីតដែលជាការដាក់ទណ្ឌកម្មក៏ដូចជាខ្ញុំជឿថានោះជាមូលហេតុដែលយើងទទួលបានជោគជ័យ។ លីអូពិតជាធ្វើបានដូចគ្នានឹងក្រេឌីតរបស់គាត់ដែរ។ នៅចន្លោះគ្រែគ្រែជាន់ជាន់ក្រោមក៏ដូចជាអង្កាំរាក់នឹងមានរបបចុងក្រោយជាកន្លែងគេងល្អបំផុតសម្រាប់ឡេអូ។
នៅពេលដែលគាត់នៅក្មេងគាត់នឹងចូលទៅក្នុងគំលាតសម្រាប់ពេលចូលគេងបន្ថែមលើពីរបីម៉ោងនៅពេលល្ងាចនៅពេលដែលយើងមិនអាចមើលគាត់ទាំងស្រុង។ គាត់ក៏ចង់ធ្វើសកម្មភាពដែរប្រសិនបើយើងចេញពីផ្ទះអស់រយៈពេលពីរបីម៉ោងបន្ទាប់ពីធ្វើការឬនៅចុងសប្តាហ៍។ នៅពេលគាត់មានវ័យចំណាស់យើងចាប់ផ្តើមធ្វើឱ្យគាត់ឈឺចាប់តិចមានតែទំរង់គាត់នៅពេលដែលគាត់នៅម្នាក់នៅម្នាក់ឯងដែរ។
កាលពីចុងសប្តាហ៍នេះយើងបានជ្រើសរើសចាកចេញពីគាត់នៅពេលយើងទៅញ៉ាំអាហារពេលល្ងាច។ នៅពេលដែលយើងត្រលប់មកផ្ទះវិញអ្វីដែលល្អទាំងស្រុងក៏ដូចជាគាត់កំពុងភ្ញាក់ពីគេងពីគេង។ ដោយសារតែគាត់ល្អណាស់យើងបានជ្រើសរើសចាកចេញពីគាត់ពេញមួយយប់។ គាត់បានចាប់ផ្តើមនៅលើគ្រែរបស់យើងភ្លាមៗបន្ទាប់ពីចាកចេញទៅ។ នៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រយើងបានរកឃើញថាគាត់មានសម្លេងរំខានដេកលក់ក្នុងអង្រឹងរបស់គាត់។ នៅព្រឹកបន្ទាប់គាត់នៅតែស្ថិតក្នុងក្រញាំរបស់គាត់ក៏ដូចជាមិនបានក្រោកឡើងរហូតដល់យើងចាប់យកចានអាហាររបស់គាត់ដើម្បីចិញ្ចឹមគាត់។ ជាថ្មីម្តងទៀតគ្មានអ្វីនៅក្នុងផ្ទះទេគឺមិនគួរឱ្យជឿ។ វាគឺជាអារម្មណ៍អស្ចារ្យ។ ទោះយ៉ាងណានៅចុងថ្ងៃនោះយើងត្រូវទៅហាងលក់គ្រឿងទេសក៏ដូចជាទុកឱ្យគាត់រលាក់ម្តងទៀត។ បន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរតែមួយម៉ោងយើងបានត្រលប់មករកការថប់ដង្ហើមដែលមានការថប់បារម្ភក៏ដូចជាការរុះរើយ៉ាងខ្លាំងក៏ដូចជាព្រំទំពារមួយ។
ខ្ញុំយល់ថាយើងអាចមកផ្ទះកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ខ្ញុំនៅតែអន្ទះសាចង់ចាកចេញពីផ្ទះ។ នេះនឹងក្លាយជាផ្លូវដ៏វែងនៃការកសាងទំនុកចិត្ត: Leo ជឿជាក់លើយើងថាយើងនឹងត្រលប់មករកគាត់វិញជានិច្ចក៏ដូចជាយើងដែលជឿទុកចិត្តថាលីអូនឹងក្លាយជាក្មេងប្រុសវ័យក្មេងដ៏អស្ចារ្យខណៈពេលដែលយើងបានបាត់។ តើយើងនៅតែបន្តធ្វើអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ? សូមចែករំលែកប្រភេទនៃអនុសាសន៍ឬបទពិសោធន៍ណាមួយ។ ខ្ញុំចង់បានដំបូន្មានខ្លះ!